maandag 13 april 2015

70 jaar bevrijding.



Herdenking Bevrijding van Kamp Westerbork.

Toen ik een bezoek bracht aan het voormalige kamp, raakte ik onder de indruk van de schoonheid van de natuur en de stilte, die er heerste. Een prachtig gebied, waar je nauwelijks iets kunt voorstellen van de verschrikkingen die de mensen hebben ondergaan. 
Stille getuigen zijn vooral de vele bomen 
De laatste  jaren zijn er fysieke elementen aan toegevoegd om de herinnering zichtbaar te maken. Goederenwagons ! en een gebouw.

Kamp Westerbork is bekend geworden als voorportaal van de vernietigingskampen.
Kamp Westerbork had de uitstraling van een dorp. Er waren vele voorzieningen als winkels, scholen, ziekenhuis en een theater.
Echter draaide het daar maar om 1 ding: het transport. En de angst hiervoor beheerste het kampleven.

Elke dinsdagochtend was er het transport.
Ik hoorde een bezoeker op de herdenkingsdag zeggen, dat als je niet op transport ging, dan ging je `s avonds naar de Revue. Dat was er elke avond van de dinsdagtransportdag.



Kamp Westerbork wachtte ondertussen vol spanning op de bevrijders. Op 12 april 1945 bereikten de Canadese soldaten het kamp, wat voor gevangen genomen Joden onder andere als doorvoerhaven werd gebruikt naar concentratiekamp Auschwitz. De SS die de leiding van het kamp had tijdens de oorlog, was inmiddels vertrokken. Er waren zo’n 850 gevangenen toen de Canadezen aankwamen. Zodra zij arriveerden renden de gevangenen de Canadezen tegemoet en riepen: ”De Tommy’s zijn er”Velen sprongen op de tanks en reden als overwinnaars over de Boulevard des Misères.

 

Stadtische Obdach/Kathe Kollwitz
 
Käthe Kollwitz (1867-1945) was een Duitse expressionistische kunstenares. Haar zoon Peter
 sneuvelt al meteen bij zijn aankomst aan het front in de Westhoek tijdens de eerste
wereldoorlog.
Haar schilderijen, en vooral haar houtskooltekeningen, en beelden laten zien hoe zij in opstand komt tegen oorlog.Als moeder van een gesneuvelde soldaat. 
















 
 
 













Oorlog - Rutger Kopland



Terwijl het verhaal wil dat het verteld en


voorbij is – maar het breekt af


zeker, het is mij verteld en verteld


maar nog


 


ik zie die grijze beduimelde foto


maar nog is het gras weer groener dan gras


en de bloesem weer witter dan bloesem


 
in die grijze tuin moet het oorlog zijn geweest


in die man, die vrouw, dat kind


in dat grijze gras onder die grijs bloeiende boom


 
het is mij verteld en verteld hoe zij daar


hadden moeten verdwijnen, worden weggevoerd


in goederentreinen, nooit terugkomen


 
terwijl het verhaal wil dat het verteld en


voorbij is – maar het breekt af


 
zeker, het is mij verteld en verteld


hoe vrede weerkeerde


 
maar nog is er geen andere foto dan deze

 

 




waarin het nog moet