Suze Naanje

Het wiegelied

Je hebt een pasgeboren kind op je arm. Als vanzelf begin je de oude liedjes te neuriën : sssttt, stil maar huil maar niet, Suze Naanje of je zingt van het schaap dat daarbuiten loopt.
Het is het allereerste lied, waarmee een mensenkind in aanraking komt: het wiegelied.

Ik als Groninger moeder zong voor mijn kindjes ook het wiegeliedje:

Suze Naanje, ik waige die, was toe wat groter din sluig ik die
doe bist mie nog aal te klain,
k mout die moar wat deur de vingers zain. `
Suze Naanje Doeje

Later, toen ik net oma was, hoorde ik de Friese versie. Nynke Laverman, een friese fado- zangeres zong het in een tv-programma.  Ik herinnerde me opeens weer het lied, toen ik het hoorde. Ik kende het van mijn moeder. Zij zong het toen ik klein was. 

Suze Nane Poppe, kjealtsje leit in é groppe,
Heit en mem binne fier fan hus,
kin se net beroppe.
Suze Nane Poppe.

Vanaf toen kon ik als oma ook dit wiegeliedje zingen voor de kleinkinderen en voor mijn oppaskinderen.

Vanaf die tijd krijg ik steeds weer de vraag van de kinderen, zing je nog eens van Suze Nane?
Ze kennen het natuurlijk zelf ook heel goed en ik hoor het hen zelf ook vaak zingen.
De tekst van dergelijke liedjes is vaak zo raadselachtig.

Wat spreekt hen zo aan in zo`n liedje? De taal is voor hen vreemd. De teksten zijn niet zo erg vriendelijk. Is het alleen de klank van de woorden, is het de toon. Ik noem het vaak onzin- liedjes, maar ik denk dat de tekst toch wel meespeelt in het beleven van het lied.

 De inhoud zou ook iets vertellen over de tijd waarin het lied is ontstaan. Het zijn ook cultuurliederen. Deze wiegeliederen werden in vroegere tijden meestal gezongen door de huisslavinnen. Die stonden niet altijd even vriendelijk tegenover het kind en de moeder. Er zijn ook wiegeliedjes waarin de moeder als lelijkerd wordt benoemd. In het friese liedje wordt verteld van de afwezigheid van Heit en Mem. Ondanks dit, heeft dit lied toch een sussend effect op het kind. Het beleeft er echt plezier aan.