zaterdag 26 mei 2012

Koolzaadvelden op het Hoogeland.


Pinksterfeest

Nu de natuur in volle bloei is gekomen en een sfeer van prille harmonie uitstraalt, nu alles weer bloesemt en bloeit, vieren christenen het feest van de Trooster, de Levende Bron, het Vuur, de Liefde en de kracht schenkende Geest….. ``allen werden vervuld met de Heilige Geest``.
Het is mei. We zijn weer een weekje in het noorden van het land. We zien een eerste koolzaadveld! De natuur in volle bloei.
Ede Staal zingt van Het Hoogeland, in het Gronings dialect.

tp://www.youtube.com/watch?v=72fgZd174YQ


Een vertaling:



't Is de lucht achter Uithuizen,
't is het torentje van Spijk,
't is de weg van Leens naar Klooster(buren),
en door de Westpolder langs de dijk.
't Zijn de molens en de kleine kanalen,
't zijn de kerken en de borgen,
't is het land waar ik als kind
nog niets begreep van pijn of zorgen.

Dat is mijn land, mijn Hoogeland.

't Is de lucht achter Uithuizen,

      't is het torentje van Spijk,
      't is de weg van Leens naar Klooster(buren),
       en door de Westpolder langs de dijk.
't Zijn de molens en de kleine kanalen.
      't zijn de kerken en de borgen,
      't is het land waar ik als kind
      nog niets begreep van pijn of zorgen.
Dat is mijn land, mijn Hoogeland.
't Zijn de molens, 't zijn de borgen,
      't is een duiventil, 'n dorpsstraat,
      't is een oude bakkerij,
      't zijn de grote boerderijen,
      van Warffum, Usquert,     Uithuizermeeden.


't Is de tarwe, 't is de haver,
      't is het koolzaad in de bloei,
      't is de horizon bij Ranum,
       net na een donderbui.
Dat in mijn land, mijn Hoogeland.
    
     t Is een mooie avond in mei,
     'n koe hoest met gebogen kop, in de wei.
     Ik heb voor de eerste keer verkering
     en voel de vonken van je hand,
van wilde plannen die ik had,
      komt bijna niets meer terecht,
      totdat de nacht van het Hoogeland
      en donker kleed over ons legt.
  
     Dat is mijn land, mijn Hoogeland.

woensdag 23 mei 2012

Een krans met gevilte bloemen

Voor mijn dochter Gerbrig, die vandaag jarig is, maak ik een zomerkrans.


Van harte gefeliciteerd!!!!

maandag 14 mei 2012

Dauwtrappen op Hemelvaartsdag

Uit: ’Schipper mag ik overvaren’
Juul van der Stok

koeien mist
Het dauwtrappen op Hemelvaartsdag is een oude traditie die in onze tijd nog sterk leeft. In het ideale geval zou zo’n ochtend er als volgt uit kunnen zien: voor zonsopgang worden de kinderen goed gehumeurd vanzelf wakker, doen een warme trui aan en verheugen zich over de stilte en duisternis in en rond het huis, het is vier uur. Vader heeft de picknickmand gevuld met warme broodjes, thermoskannen en verrassingen en verheugd stappen we met het hele gezin de voordeur uit, zo de wijde natuur in.
Er ligt een dikke deken van nevel over de bedauwde velden, een paar koeienruggen steken er boven uit. We horen het eerste gezang van de vogels vanuit de bosrand; de merel is onmiskenbaar de koning der zangers en verhaalt over de ontwakende natuur. Het zingen zwelt aan van meerdere kanten, stil luisteren we naar de golvende, rijke melodieën.
Het wordt lichter, in het oosten kleurt een bleke gloed waarin de eerste zonnestralen over de nevel glijden. De nevelwolken komen in beweging, beginnen te dampen en op te stijgen. De koeienruggen zijn verdwenen maar in het weiland zien we poten en soms een grazende koeienkop te voorschijn komen.
We lopen nu zelf ook door de bewegende wolkensluiers en zien aan het gras en de plantenbladeren parelende druppels hangen, die uitgescheiden worden door de opstijgende sapstromen. Dat is dauwtrappen, met blote voeten door het natte gras lopen in de opstijgende nevels en voelen dat je mee omhoog gedragen wordt.
We horen nu veel meer vogelzang: zwartkop, tjiftjaf, fitis, vink en vele meestertjes. De koekoek posteert zich op een strategisch punt aan de bosrand, spiedend waar graspieper of heggemus hun nest bouwen waarin haar koekoeksei gelegd kan worden.
Gele lissen sieren de oevers van de sloten waarover paardebloemenpluizen op de wind wegdrijven naar volgende wilanden. En terwijl de zon ons langzaam begint te verwarmen, strijken we neer tegen de dijk voor een heerlijk ontbijt. De kinderen liggen omhoog te kijken naar de wolken die boven ons voorbij drijven.”Een beer..., nee, een monster..., kijk daar, een zeilschip..., en een hele oude man..........................
...............................................

zondag 6 mei 2012

Zwanen in het wit

We wandelden vanmiddag langs de Grift