Als de bramen rijp zijn.

Op een verjaardagsvisite bramen plukken bij Cobie in de tuin.

Ik ben niet zo goed in het verwerken van rijpe vruchten. Het maken van appelmoes gaat me wel redelijk goed af. Ik doe toch maar een poging.

Thuis gekomen was ik de bramen en doe ze in de pan.

Laten koken in het vocht van de bramen.

Dan door de zeef om het te ontdoen van de pitjes.

Ik zet het nog een keer op een zacht vuurtje en voeg honing en citroen toe.

                        En lekker is het. Bramenmoes voor het toetje.

                              
                                   En het bramenventje is er ook bij-

                              - is verkrijgbaar bij www.priegelgoud.nl

 

Godfried Bomans schreef een sprookje van De rijke bramenplukker.

De rijke bramenplukker in het verhaal van Godfried Bomans is een oude man, die helemaal alleen leeft in een groot bos. Het is een opgewekte en vrolijke man. Hij ziet prachtige dingen in de natuur om zich heen, zoals parels, diamanten, hoge gewelven….

 

Als de mensen, zoals de ontdekkingsreiziger en de burgemeester hierop afkomen, ontnemen zij hem zijn rijkdom.

Zij kijken anders naar de natuur dan de oude man. De parels blijken nevels te zijn, de hoge gewelven de wolken…

Vriend," sprak hij, "waarom wilde je dat goudstuk niet van mij aannemen?" "Ik heb het niet nodig," antwoordde de bramenplukker eenvoudig, "ik heb diamanten." "Diamanten?" herhaalde de reiziger, "heb jij diamanten? Hoeveel?" "Precies weet ik het niet," sprak de bramenplukker peinzend, "een paar grasvelden vol" "Zeg het nog eens." "Een paar grasvelden vol," herhaalde de bramenplukker.

In het boek Beelden als inspiratiebron van Voorhoeve vind je een uitleg van dit sprookje, onder het hoofdstuk Verbeeldingskracht.