De oogst is rijp.

De laatste dag van augustus.

Een dag met veel regen.

Maar de oogst is binnen. Op de velden waar het graan is geoogst, zie je een prachtige gloed van gele stoppels. Halverwege de maand was het graan op het Hoogeland al binnen.

 http://www.agrifirm.com/agrifirm-group/group-detail-pagina/listitemid/2294

 

De maand die wij nu augustus noemen, was de zesde maand van het jaar en werd daarom sectilis/sextilis (zesde maand) genoemd. Keizer Augustus behaalde zijn belangrijkste overwinningen in die maand. In het jaar 8 voor Christus stemde Augustus ermee in om de zesde maand van het jaar augustus te noemen. Het Nederlandse woord oogst is afgeleid van augustus, want van oudsher wordt het graan in de lage landen geoogst in augustus. Augustus staat dan ook bekend als oogstmaand.

 

  

Modern oogsten.
Er is een filmpje gemaakt door Agrifirm van de graanoogst op het Groninger Hoogeland.

http://www.youtube.com/watch?v=CXTbt-AxxLA

Ouderwets Rogge-oogsten in Leens is te zien :

http://www.youtube.com/watch?v=DfqlJpcCfnw



Oogst bij Oostum / Jannes de Vries

-Jannes de Vries van de schilderskring  -De Ploeg-
Kunstenaarsvereniging De Ploeg werd in 1918 opgericht als reactie op het artistieke klimaat in de stad Groningen. Een aantal jongere kunstenaars was van mening dat de mogelijkheden om te exposeren en zich te ontwikkelen te beperkt waren. Zij hoopten door samenwerking  tentoonstellingen te kunnen organiseren van de leden en daarnaast kunstenaars en publiek kennis te laten maken met nieuwste ontwikkelingen op het gebied van beeldende kunst, architectuur, literatuur in de vorm van exposities en lezingen. Tot de initiatiefnemers behoorden Jan Wiegers, Johan Dijkstra, George Martens en Jan Altink. De laatste bedacht de verenigingsnaam. Hij oordeelde dat in Groningen ten aanzien van moderne kunst nog veel terrein moest worden ontgonnen en stelde daarom de naam De Ploeg voor.

Terras                                -Paul Gellings

Middag in augustus, de zon op zijn hoogst.

Een terras in de schaduw, donker en diep.
Het land, warm en verlaten; het dorpje sliep
In een geur van rogge die net was geoogst.

Wat stoelen, wat tafels, een zoemend insect,

Drie parasols, een haag van ruisende bomen.
De middag werd vloeibaar, het uur was gekomen.
Het terras ontwaakte, door ons tot leven gewekt.

Het werd een boot, naar ongebroken kinderjaren.

Het bewoog en maakte zich los met een zucht,
Zodat we eindelijk terug konden varen.

Zonder moeite werd toen de tijd overbrugd,

Want het duurde maar even voordat we er waren,
In klaterend zonlicht, spiegelende lucht.