70 jaar bevrijding.

Herdenking Bevrijding van Kamp Westerbork.

Toen ik een bezoek bracht aan het voormalige kamp, raakte ik onder de indruk van de schoonheid van de natuur en de stilte, die er heerste. Een prachtig gebied, waar je nauwelijks iets kunt voorstellen van de verschrikkingen die de mensen hebben ondergaan. 
Stille getuigen zijn vooral de vele bomen 
De laatste  jaren zijn er fysieke elementen aan toegevoegd om de herinnering zichtbaar te maken. Goederenwagons ! en een gebouw.

Kamp Westerbork is bekend geworden als voorportaal van de vernietigingskampen.

Kamp Westerbork had de uitstraling van een dorp. Er waren vele voorzieningen als winkels, scholen, ziekenhuis en een theater.

Echter draaide het daar maar om 1 ding: het transport. En de angst hiervoor beheerste het kampleven.

Elke dinsdagochtend was er het transport.
Ik hoorde een bezoeker op de herdenkingsdag zeggen, dat als je niet op transport ging, dan ging je `s avonds naar de Revue. Dat was er elke avond van de dinsdagtransportdag.



Kamp Westerbork wachtte ondertussen vol spanning op de bevrijders. Op 12 april 1945 bereikten de Canadese soldaten het kamp, wat voor gevangen genomen Joden onder andere als doorvoerhaven werd gebruikt naar concentratiekamp Auschwitz. De SS die de leiding van het kamp had tijdens de oorlog, was inmiddels vertrokken. Er waren zo’n 850 gevangenen toen de Canadezen aankwamen. Zodra zij arriveerden renden de gevangenen de Canadezen tegemoet en riepen: ”De Tommy’s zijn er”. Velen sprongen op de tanks en reden als overwinnaars over de Boulevard des Misères.

 

Stadtische Obdach/Kathe Kollwitz

 

Käthe Kollwitz (1867-1945) was een Duitse expressionistische kunstenares. Haar zoon Peter
 sneuvelt al meteen bij zijn aankomst aan het front in de Westhoek tijdens de eerste
wereldoorlog.

Haar schilderijen, en vooral haar houtskooltekeningen, en beelden laten zien hoe zij in opstand komt tegen oorlog.Als moeder van een gesneuvelde soldaat. 

 

 

 

Oorlog - Rutger Kopland

Terwijl het verhaal wil dat het verteld en

voorbij is – maar het breekt af

zeker, het is mij verteld en verteld

maar nog

 

ik zie die grijze beduimelde foto

maar nog is het gras weer groener dan gras

en de bloesem weer witter dan bloesem

 

in die grijze tuin moet het oorlog zijn geweest

in die man, die vrouw, dat kind

in dat grijze gras onder die grijs bloeiende boom

 

het is mij verteld en verteld hoe zij daar

hadden moeten verdwijnen, worden weggevoerd

in goederentreinen, nooit terugkomen

 

terwijl het verhaal wil dat het verteld en

voorbij is – maar het breekt af

 

zeker, het is mij verteld en verteld

hoe vrede weerkeerde

 

maar nog is er geen andere foto dan deze

 

 

waarin het nog moet